Πριν από λίγα χρόνια ήταν στέλεχος πολυεθνικής για θέματα ασφάλειας και ειδική σύμβουλος του βελγικού υπουργείου Δικαιοσύνης για την ισλαμική τρομοκρατία.

Μέχρι που το 2009 η Βίκυ Κορμπέελς αποφάσισε να κάνει στροφή στην καριέρα της και να ασχοληθεί με το κρασί που τόσο πολύ της άρεσε.

Ακολούθησε σπουδές βιοχημείας και τεχνολογίας κρασιού, έγινε σομελιέ και κέρδισε τον τίτλο της «γυναίκας οινοχόου της χρονιάς» το 2015. Μέσα από την καινούργια της ζωή γνώρισε τα ελληνικά κρασιά. Με το ποδήλατό της γύρισε τους αμπελώνες της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου και λάτρεψε τις γεύσεις τους.

Και από τότε έχει κάνει σκοπό της ζωής της να προωθήσει τις ελληνικές ποικιλίες κρασιών στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο και στις άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.

«Οχι, δεν έχω καμία σχέση με την Ελλάδα. Ολοι οι Ελληνες αυτό με ρωτάνε», ήταν η πρώτη φράση που θα πει, διαβάζοντας την απορία στο βλέμμα μας.

Παραγωγή
«Ομως δεν αντέχω πλέον να ακούω την ερώτηση: παράγει η Ελλάδα κρασί; Φυσικά και παράγει και υπάρχουν διαμάντια! Για τον λόγο αυτό θεώρησα ότι χρειάζεται κάποιος να γίνει πρεσβευτής της ελληνικής οινοπαραγωγής, ώστε να προωθήσει τις νέες γεύσεις στο διεθνές κοινό. Αυτό ακριβώς κάνω!», δηλώνει στο «Εθνος».

Στις Βρυξέλλες και αλλού η Βίκυ οργανώνει συχνά βραδιές τεχνογνωσίας ελληνικών κρασιών για επαγγελματίες εισαγωγείς ή εστιάτορες, προκειμένου να τους αποκαλύψει τα μυστικά της παραγωγής της ελληνικής γης. «Πριν από λίγα χρόνια η ζήτηση των ελληνικών οίνων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Οι περισσότεροι δεν γνώριζαν καν ότι η Ελλάδα παράγει κρασί, είτε γιατί η ποιότητα που είχαν γευθεί κατά τις διακοπές τους εκεί ήταν πολύ χαμηλή ή γιατί δεν είχαν ακούσει ποτέ για κάποια ελληνική ποικιλία», εξηγεί η σομελιέ.

«Ως οινικός σύμβουλος και συγγραφέας βιβλίων για το κρασί δεν είχα βρεθεί ποτέ σε γευσιγνωσίες, ούτε είχα παρακολουθήσει σεμινάρια για το ελληνικό κρασί. Κατά τύχη σε ένα εστιατόριο στη φλαμανδική περιοχή όπου κατοικώ, στις Βρυξέλλες, δοκίμασα κάποια αγιωργίτικα. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν κρασιά πολύ διαφορετικά από εκείνα που έχουμε συνηθίσει να δοκιμάζουμε στο Βέλγιο και άρχισα να ψάχνω περισσότερα», διηγείται.

Στο πολυεθνικό Βέλγιο οι μόνιμοι κάτοικοι και οι περαστικοί έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε γεύσεις από όλο τον κόσμο.

Οχι όμως και σε ελληνικά κρασιά, ή τουλάχιστον όχι σε αρκετά, όπως λέει η Βίκυ.

«Αυτό έχει ως συνέπεια να μη γνωρίζουν ούτε καν οι Ελληνες της διασποράς στο Βέλγιο τα ίδια τους τα διαμάντια.

Η απουσία διαθέσιμων πληροφοριών, είτε στο ίντερνετ είτε σε εξειδικευμένα βιβλία για το κρασί, με έκανε να θέλω να τα ανακαλύψω μόνη μου μέσα από επαφές με Ελληνες οινοποιούς και ταξιδεύοντας σε ελληνικούς αμπελώνες.

«Χάρτης»
Οπως δηλαδή ένας επαγγελματίας του είδους ξέρει ότι θα βρει ωραίες οινικές γεύσεις σε Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία ή Πορτογαλία, να γνωρίζει ότι και η Ελλάδα μπαίνει σε αυτό τον χάρτη, είναι ανάμεσα σε αυτές τις χώρες που μπορούν να προσφέρουν εναλλακτικές σε αυτό τον τομέα. Γι’ αυτό μέσα σε δύο χρόνια έχω επισκεφθεί περισσότερους από 100 οινοποιούς και οινοποιεία στη χώρα σας», τονίζει.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
«Ταξιδιωτικός» οδηγός για τις ντόπιες οινικές γεύσεις

Επισκεπτόμενη τους Ελληνες παραγωγούς στην αρχή συνάντησε καχυποψία. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί μία Βελγίδα ήθελε να μάθει για το κρασί τους και να το προωθήσει -χωρίς να το πουλάει η ίδια και να βγάζει κέρδος από αυτό- στις χώρες της Benelux. Με τον καιρό, ωστόσο, η Βίκυ λέει ότι η δυναμική έχει αλλάξει και όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται μια τέτοια «γέφυρα» για να μπορέσουν να μπουν σε νέες αγορές.

«Το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι το ενδιαφέρον για τα ελληνικά κρασιά αυξάνεται. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν εισαγωγείς που ασχολούνται με το να φέρνουν ετικέτες από την Ελλάδα, η πλειοψηφία των πελατών παραμένει ελληνικής καταγωγής και ενδιαφέροντος», λέει. Σκοπός της Βίκυς είναι να διευρύνει όσο μπορεί την αγορά για τις γεύσης της χώρας μας.

«Ολες οι ελληνικές ποικιλίες είναι ενδιαφέρουσες. Η Ελλάδα έχει ας πούμε καταπληκτική ρετσίνα. Οχι αυτή που κλασικά ίσως ξέρουν οι περισσότεροι και πωλείται σε τουριστικά μαγαζιά, αλλά καινούργιες -συνταγές- νέων παραγωγών που είναι εκπληκτικές. Επίσης, ο μεγάλος όγκος ξεχασμένων παλαιών ποικιλιών, αλλά και η αναγέννηση χαμένων οινοποιητικών πρακτικών είναι πολλά υποσχόμενα για το μέλλον», μας λέει.

Από τα ταξίδια της στους ελληνικούς αμπελώνες και τα οινοποιεία, η Βίκυ Κορμπέελς έχει συλλέξει πληροφορίες που πρόκειται να εκδοθούν σε μορφή οδηγού για τα κρασιά στην Ελλάδα. «Προς το παρόν, έχω επισκεφθεί Σαντορίνη, Πάρο, Νάξο, Σύρο και Μύκονο, το νότιο τμήμα της Στερεάς Ελλάδας, την Αττική και την Πελοπόννησο, αλλά σύντομα θα πάω και αλλού και στην Κρήτη. Φιλοδοξώ ο ταξιδιωτικός οδηγός να εκδοθεί στα αγγλικά και στα ολλανδικά. Θα ήθελα να μοιραστώ την αγάπη και τις γνώσεις μου για το ελληνικό κρασί και τον ελληνικό τρόπο ζωής εν γένει με ένα μεγάλο κοινό ταξιδιωτών», καταλήγει.

Πηγή