Μπορεί ένα ορυχείο να μετατραπεί σε έναν ποιοτικό αμπελώνα; Το Γερμανικό Nahe έχει δώσει μια αδιαμφισβήτητη θετική απάντηση αφού όταν σταμάτησε η χρήση των εδαφών του ως μεταλλείων αυτά μετατράπηκαν σε έναν από τους σπουδαιότερους αμπελώνες του κόσμου. Άλλωστε η ειδοποιός διαφορά σε όλα τα κορυφαία αμπελοτόπια του κόσμου είναι εν πολλοίς η ύπαρξη μετάλλων (όπως σιδήρου) στο υπέδαφος, οπότε αν μη τι άλλο ένα πρώην ορυχείο είναι σε αυτόν τον τομέα ακαταμάχητο!

Ίσως η παραπάνω προσέγγιση να είναι υπεραπλουστευμένη, όμως κάτι ανάλογο πρέπει να σκέφτηκε η Imerys όταν μετέτρεψε ένα παλαιό ορυχείο στον Τράχηλα  της Μήλου σε αμπελώνα. Βέβαια το σκέφτηκε πολύ πιο επιστημονικά, μιας και σε αυτό το project της σημαντικότατης παγκοσμίως εταιρίας εξαγωγής περλίτη εμπλέκεται και η σπουδαία αμπελουργός και οινοποιός Χαρούλα Σπινθηροπούλου που έχει την υψηλή επιστασία του αμπελώνα των 250 στρεμμάτων.

Οι φυτεύσεις –μέρος μιας μεγάλης προσπάθειας ανάπλασης του φυσικού περιβάλλοντος από την Imerys- έγιναν το 2014 αποκλειστικά με Ασύρτικο και το 2016 έδωσαν τους πρώτους καρπούς τους. Η έλλειψη οινοποιείου  στην παρούσα φάση οδήγησε τα σταφύλια στο οινοποιείο της Σπινθηροπούλου στο Ροδοχώρι Νάουσας και η παρθενική προσπάθεια κλείστηκε στο Βουργουνδικό μπουκάλι με την καλαίσθητη ετικέτα και το όνομα Miloterra.

Αν και οι άνθρωποι που εμπλέκονται με την παραγωγή δεν δηλώνουν 100% ικανοποιημένοι από αυτήν, το Miloterra κάθε άλλο παρά απογοητευτικό είναι, δεδομένων των δυσκολιών αλλά και της εμβρυακής ηλικίας των κλιμάτων τα οποία ήδη κατάφεραν να προσδώσουν τι άλλο παρά …ορυκτή διάσταση στο κρασί! Αυτή βέβαια δεν εκφράζεται με βότσαλα και θάλασσα όπως στα περισσότερα Ασύρτικα εντός και εκτός Σαντορίνης, αλλά με πιο σύνθετα αρώματα θειαφιού σε φόντο μπαρουτιού.

Η λιπαρότητα γεμίζει το στόμα δείχνοντας ότι το μοναδικά αυτό terroir μάλλον θα δώσει στο μέλλον ένα  full bodied κρασί, όμως η οξύτητα του Αιγαιοπελαγίτικου Ασύρτικου διασφαλίζει ήδη νεύρο και διάρκεια. Βέβαια το Miloterra προδίδεται στον τομέα του flavor, γεγονός που υπαγορεύει την κατανάλωσή του μέσα στον επόμενο χρόνο.

10° C και ένα ποτήρι Riedel Chardonnay θα του προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες και θα το βοηθήσουν να σταθεί ιδανικά δίπλα σε ψητά ψάρια, ζυμαρικά με θαλασσινά ή πέστο αλλά και αλμυρές γραβιέρες.

Το Miloterra σηματοδοτεί μια λίαν ενδιαφέρουσα πρόταση, είτε την δει κανείς υπό το πρίσμα της βιωσιμότητας του μοναδικού οικοσυστήματος της Μήλου είτε υπό το πιο “πεζό” μιας εναλλακτικής έκφρασης του Ασύρτικου. Και μπορεί το ντεμπούτο της Imerys να εμφανίζεται λίγο πιο ώριμο και σύντομο από όσο ένας απαιτητικός οινόφιλος θα επιθυμούσε, ωστόσο αποτελεί μια ελπιδοφόρα και στιλιστικά ενδιαφέρουσα προσπάθεια που αξίζει δοκιμής.

Πηγή