Η Κουμανδαρία είναι το μοναδικό κρασί στον κόσμο που έχει να επιδείξει ιστορία βάθους, ιστορία που ξεκινά από την νεολιθική εποχή και φτάνει μέχρι σήμερα, ενώ φαίνεται πως το απολάμβαναν ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, η Κλεοπάτρα, Ευρωπαίοι βασιλιάδες, αλλά και ο Μέγας Ναπολέοντας.

Αυτό αναφέρθηκε, το βράδυ της Τρίτης, από τον οινολόγο – συγγραφέα Κυριάκο Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν ο ομιλητής διάλεξης που οργάνωσε ο Δήμος Λεμεσού με θέμα “Κουμανδαρία, το κρασί των Βασιλέων και ο Βασιλέας των κρασιών”, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της 56ης Γιορτής του Κρασιού, που συνεχίζεται στο δημόσιο κήπο της πόλης.

Στην παρουσίαση του, ο κ. Παπαδόπουλος είπε πως αποτελεί μεγάλο λάθος αν κάποιος υποστηρίζει ότι η Κουμανδαρία πήρε το όνομά της το 1192, όταν δηλαδή ανέλαβαν τη διοίκηση της Κύπρου οι Φράγκοι, καθώς από την έρευνά, φαίνεται ότι αυτή η αλλαγή έγινε πολύ αργότερα, ίσως σταδιακά, αλλά στα γραπτά κείμενα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 18ου αιώνα, γύρω στο 1750.

Το κρασί της Κύπρου, συνέχισε, ήταν διάσημο σε κάθε μέρος της Ανατολής και της Ευρώπης και μέσα από τα χρόνια έλαβε χαρακτηρισμούς όπως “λεπτότατον”, “Κυπρίων νάμα”, “οίνος άκρατος και “φοινίκιος”, “το κρασί των Σταυροφόρων”, “ο βασιλιάς των κρασιών και το κρασί των βασιλέων” και “ο Απόστολος των κρασιών”.

Σύμφωνα με τον κ.Παπαδόπουλο, η Κουμανδαρία στάθηκε για χιλιετηρίδες το κρασί που συνόδευσε τον Κύπριο σε χαρές και σε λύπες και τον στήριξε στον αγώνα επιβίωσης, ενώ “είναι το μοναδικό κρασί στον κόσμο που έχει να επιδείξει ιστορία βάθους, ιστορία που ξεκινά από την νεολιθική εποχή και φτάνει μέχρι σήμερα, τη στιγμή που κανένα άλλο κρασί δεν έχει να επιδείξει καμιά βασιλική σχέση πριν τον 18ο αιώνα”.

Υπέδειξε ακόμη πως δυο άλλα κρασιά της Ευρώπης που φιλοδοξούν να φέρουν αυτόν τον τίτλο, το Ουγγρικό Τοκάι και το Barolo, στο Πιεμόντε της Βόρειας Ιταλίας, “είναι πολύ φτωχά σε ιστορία και σε βασιλικές επαφές σε σχέση με την Κουμανδαρία”.

Απαντώντας στο ερώτημα τι είναι εκείνο που έκανε το κυπριακό αυτό κρασί να ξεχωρίσει και να γίνει προτίμηση για άρχοντες και βασιλιάδες, δεν είναι άλλο από την ποιότητα του,  “είναι η γεύση, το άρωμα και όλο το φάσμα των οργανοληπτικών του ιδιοτήτων”.

Αυτές οι μοναδικές ιδιότητες, σημείωσε οφείλονται και σε άλλες μοναδικότητες που δεν μπορεί να έχει κανένα άλλο μέρος της γης, δηλαδή οι ποικιλίες από τις οποίες παράγεται η Κουμανδαρία, το μικροκλίμα και στο έδαφος της περιοχής της Κουμανδαρίας και η τεχνολογία παραγωγής της που διατηρείται αναλλοίωτη εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ο άριστος συνδυασμός γλυκύτητας, αρώματος και οινοπνεύματος που κάνει την Κουμανδαρία θείο, μεθυστικό κρασί καταγράφεται μέσα από το ποίημα “Wine of Cyprus” της Ελίζαμπεθ Μπράουνινγκ, μια από τις σημαντικότερες Βρετανίδες ποιήτριες της Βικτωριανής εποχής.

“Το κρασί της Κύπρου είναι τόσο γλυκό, όπως η λύρα των Μουσών. Έχει το χρώμα ενός λιονταριού ή της Ρέας και λάμπει πολύ καλύτερα από ό,τι ποτέ τα μάτια της Παφίτισσας θεάς. Είναι ελαφρύ σαν το βήμα της, και το μέλι που παράγεται από τις μελαψές μέλισσες του Υμηττού δεν μπορεί να ξεπεράσει τη γλυκύτητα των κρασιών της Κύπρου”….

Συνολικά 24 βασιλείς οι οποίοι είχαν απολαύσει την Κουμανδαρία από τα βάθη των αιώνων, καταγράφονται στην έρευνα του Κυριάκου Παπαδόπουλου, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος έκανε συμπόσια με το κυπριακό κρασί, η Κλεοπάτρα, η οποία έκανε “θαύματα” για να εντυπωσιάσει τον Αντώνιο, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, που γιόρτασε με αυτό τους γάμους του και γέμισε τα πλοία του, αλλά και ο Μέγας Ναπολέων, ο οποίος προμηθευόταν με Κουμανδαρία κατά τη διάρκεια των πολέμων του.

Πηγή