Η «New York Times» παρουσιάζει ελληνικά λευκά κρασιά λιγότερο «διάσημα» στις ΗΠΑ
Σε ειδική στήλη της για τα κρασιά η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» επιλέγει και παρουσιάζει ορισμένα από τα ελληνικά λευκά κρασιά, «πέρα από το Ασύρτικο» (beyond Assyrtiko), όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
Ειδικότερα, στην «Wines of the Times», ο κριτικός της «NYT» για τα κρασιά, κ. Eric Asimov γράφει:«Πέρα από το Ασύρτικο, τα ελληνικά λευκά φτάνουν στην διάκριση. Η χώρα είναι γεμάτη από ‘αφανή’ και ασυνήθιστα σταφύλια. Ορισμένα κάνουν ήδη υπέροχα κρασιά, αλλά πολλά πέφτουν θύμα της τυποιημένης παραγωγής».
Ανάμεσα σε άλλα ο κ. Asimov σημειώνει:
Το Ασύρτικο από τη Σαντορίνη, είναι με διαφορά το πιο δημοφιλές ανάμεσα στα ελληνικά λευκά, μία κατηγορία που έχει αναπτυχθεί πρόσφατα στις ΗΠΑ.
«Υπάρχει μία σημαντική αύξηση πωλήσεων ελληνικών κρασιών στις ΗΠΑ, ειδικά λευκών», δήλωσε στη «ΝΥΤ» η κ. Σοφία Πέρπερα (Sofia Perpera), διευθύντρια της Greek Wine Bureau-North America. «Η πιο ‘καυτή’ κατηγορία, με διαφορά, είναι το Ασύρτικο».
Ωστόσο, οι περισσότεροι, μεταξύ των οποίων πολλοί που θεωρούν εαυτούς εραστές του κρασιού, ακόμη θεωρούν το Ασύρτικο σαν κλατι εξωτερικό και ίσως μέχρι ξένο.
Αρα τι θα νομίζουν για άλλα ελληνικά λευκά με ονόματα που είναι ακόμη πιο «αφανή», όπως Μοσχοφίλερο (moschofilero), Ροδίτης (roditis) και Σαββατιανό (savatiano), για να μην αναφέρουμε και τα Αθήρι (athiri), Ρομπόλα (robola) και Μαλαγουζιά (malagousia ή malagouzia?, αναρωτιέται ο κ. Asimov).
Ακόμη και η προφορά τους αποτελεί ένα πρόβλημα. Τα ονόματα των ελληνικών σταφυλιών πρέπει να μεταγλωττιστούν στα αγγλικά από το ελληνικό αλφάβητο, κάτι που ορισμένες φορές μπορεί να φέρει πολλαπλές αποδόσεις.
Εχοντας καταστεί μάρτυρας της άνοδο της ποιότητας του Ασύρτικου, την τελευταία δεκαετία περίπου, ήμουν περίεργος γι αυτά τα άλλα ελληνικά κρασιά, επεσήμανε ο κ. Asimov και έθετε το ερώτημα: «Εχουν κάνει ένα παρόμοιο άλμα στην ποιότητα;».
Η δοκιμή έγινε σε 20 ετικέτες ελληνικών λευκών από τους ειδικούς, με εξαίρεση του Ασύρτικου, καθώς στο επίκεντρο ήταν οι αναδυόμενες στις ΗΠΑ ποικιλίες.
Στο πάνελ των δοκιμαστών ήταν εκτός από τον κ. Asimov, η κριτικός γαστρονομίας, Florence Fabricant και δύο προσκεκλημένοι, ο Matthew Conway, γενικός διευθυντής και υπεύθυνος για τα ποτά και τον οίνο του Marc Forgione στην TriBeCa και ο Joe Robitaille, επικεφαλής sommelier στα Bar Bouludκαι Boulud Sud κοντά στο Lincoln Center.
Ενα πράγμα ήταν σαφές: Αυτά τα κρασιά, χωρίς να έχει σημασία πόσο «αφανή» παραμένουν, είναι πολύ πιο διαθέσιμα από ό,τι ήταν.
Χρόνια πριν, για να βρει κανείς μία ποικιλία ελληνικών λευκών, θα έπρεπε να επισκεφτεί καταστήματα σε ελληνικές γειτονιές, όπως η Αστόρια και το Κουίνς. Πλέον, υπάρχουν σε καλά καταστήματα παντού. Ο συντονιστής δοκιμής γεύσεων, Bernard Kirsch, βρήκε εύκολα 20 φιάλες χωρίς να κάνει μαραθώνιο.
Δεν ενθουσίασαν πάντως όλα τα κρασιά τους γευσιγνώστες.
Ξεχώρισαν ως «αγαπημένο» το 2017 Hoof & Lur του Οινοποιείου Τρουπή από μοσχοφίλερο της Μαντινείας.
«Δεύτερη επιλογή», ένα ασυνήθιστο κρασί, όπως έγραψε ο κ. Asimov, παραγωγής από μοσχάτο Αλεξανδρείας, το οποίο μπορεί να βρει κανείς παντού στην Μεσόγειο. Συχνά χρησιμοποιείται για γλυκά κρασιά, αν και έχω δοκιμάσει εξαιρετικά ξηρά από την Σικελία, όπου το αποκαλούν «zibibbo».
Η φιάλη αυτή, ήταν το 2017 Terra Ambera του Μανώλη Γκαράλη από τη Λήμνο, λενα ηφαιστειακό νησί στο Αιγαίο. Κρασί ξηρό, αρωματικό, floral.
«Τρίτη επιλογή» το 2016 Theon Dora από τον Γιάννη Στυλιανού στην Κρήτη.
«Τέταρτη επιλογή» το 2017 Notios από την Γαία στη Νεμέα.
Οι επόμενες δύο επιλογές ήταν από μαλαγουζιά: Το 2017 από τον Αντωνόπουλο στην περιοχή της Αχαΐας και το 2016 από τον Ζαφειράκη στον Τύρναβο.
Επίσης, κατέληγε το άρθρο αξίζει να αναζητήσετε δύο ρομπόλες από την Κεφαλονιά: Την 2017 από την Ορεάλιο Γη και την 2015 Vino di Sasso από το Κτήμα Σκλάβου. Προτεινόταν ακόμη ο ροδίτης 2016 από τον Κούρο στην Πάτρα και το 2015 του Νασιάκου από την Μαντινεία.
Ο κ. Asimov τόνιζε ότι ήταν σαφές από την γευσιγνωσία ότι αυτές οι ποικιλίες σταφυλιών έχουν την προοπτική να δώσουν υπέροχα ξεχωριστά κρασιά. Εχουν δε εξαιρετική τιμή. Κανένα από τα κορυφαία 10 δεν άξιζε πάνω από 24 δολ. Εξι από αυτά μάλιστα στοίχιζαν κάτω από 20 δολ.
Ηταν ακόμη προφανές ότι σχεδόν τα μισά κρασιά που δοκιμάσαμε, αυτά που απορρίψαμε, «υπέφεραν» από τυποποιημένη παραγωγή. Δεν είναι ότι δεν πίνονταν, αλλά σε καταστήματα ήδη γεμάτα με λευκά γενικής κατανάλωσης, είναι αμφίβολο ότι άγνωστες ετικέτες θα έχουν ευκαιρία να ξεχωρίσουν.
Η αιχμή της επιτυχίας του Ασύρτικου προσφέρει μία «φόρμουλα» διαφορετικού είδους: Βρείτε τι δεν έχει κορεστεί ήδη στην αγορά και κυνηγήστε το.
Τα ελληνικά κρασιά που ξεχώρισαν κατά τη «ΝΥΤ»:
★★★ Troupis Hoof & Lur Mantinia Moschofilero 2017 $20
★★1/2 Manolis Garalis Terra Ambera Lemnos Muscat of Alexandria 2017 $22
★★1/2 Giannis Stilianou Theon Dora Crete 2016 $24
★★1/2 Gai’a Nemea Notios 2017 $15
★★1/2 Antonopoulos Achaia Malagouzia 2017 $24
★★1/2 Zafeirakis Tyrnavos Malagousia 2016 $19
★★1/2 Orealios Gaea Robola of Cephalonia 2017 $11
★★1/2 Kouros Patras Roditis 2016 $11
★★ Nasiakos Mantinia Moschofilero 2015 $17
★★ Sclavos Vino di Sasso Robola of Cephalonia 2015 $24
