O παλαιότερος αμπελώνας του Kτήματος Παπαργυρίου βρίσκεται σε υψόμετρο 240 μ. στις πλαγιές της ημιορεινής Κορινθίας, κοντά στο χωριό Λαλιώτη. O προσανατολισμός όλων των αμπελώνων είναι από Βορρά προς Νότο και η φύτευση γραμμική, με σύστημα αμφίπλευρο Royat. Το κτήμα βρίσκεται σε μια κοιλάδα η οποία είναι διαμορφωμένη σε αναβαθμίδες.

Δείτε την λίστα των κρασιών του οινοποιείου εδώ: http://www.papargyriou.gr/index.php/winelist

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΡΓΥΡΙΟΥ

– Κε Παπαργυρίου ευχαριστούμε για την αποδοχή της πρόσκλησης. Πείτε μας με δυο λόγια την ιστορία του οινοποιείου σας.

Η ιστορία μας ξεκινά το 1978, όταν ο πατέρας μου Αριστείδης φύτεψε τα πρώτα αμπέλια στην περιοχή Λαλιώτη, 10 χλμ. από το Κιάτο Κορινθίας. Επί πολλά χρόνια η παραγωγή ήταν πολύ περιορισμένη, 4-5000 φιάλες περίπου. Από το 1996, με την ολοκλήρωση και των δικών μου σπουδών, αρχίζουμε να μεγαλώνουμε και να εκσυγχρονίζουμε την επιχείρηση, ανεβαίνοντας σταδιακά στις 40-45000 φιάλες. Ιδιαίτερα σημαντική στιγμή ήταν η δημιουργία του δεύτερου αμπελώνα στις αρχές του 2000 στα Σοφιανά Κορινθίας, σε ένα θαυμάσιο terroir. Σήμερα ετοιμάζουμε ένα νέο αμπελώνα, πάλι στα Σοφιανά, ο οποίος θα δώσεις σε μερικά χρόνια νέα ώθηση στο Κτήμα μας.

– Διαπιστώνω από τα λεγόμενα σας τις πολλές αντιξοότητες ώστε να πάρει το οινοποιείο σας την σημερινή μορφή. Αλήθεια, πόσο δύσκολη είναι η επιχειρηματικότητα στον οινικό κλάδο;

Γενικά η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι κάτι δύσκολο, γραφειοκρατία, υψηλή φορολόγηση, αβεβαιότητα συν βέβαια την κρίση των τελευταίων ετών κάνουν την προσπάθεια τιτάνια. Εμείς δεν έχουμε πάρει ποτέ χρήματα ως επιδότηση, πρόγραμμα κλπ., μόνο με τις δικές μας δυνάμεις καταφέραμε να φτιάξουμε μια υγιή και αναπτυσσόμενη επιχείρηση. Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η έλλειψη εγγυημένης τιμής στο κρασί. Υπάρχουν κρασιά που πωλούνται 50 λεπτά το λίτρο και άλλα που πωλούνται 1000 ευρώ η φιάλη των  0,75 λίτρων! Άρα δεν υπάρχει κάποιο σημείο στήριξης, πολύ εύκολα μπορείς να μπεις μέσα και να καταστραφείς οικονομικά. 

– Τα προϊόντα σας, πόσα είναι; Ποιές οι διαφορές τους; Εκμυστηρευτείτε μας, ποιο είναι το “αγαπημένο σας”;

Παράγουμε 10 κρασιά, με πιο δημοφιλές το Papargyriou Blanc (Μοσχούδι και Ασύρτικο). Άλλα λευκά κρασιά είναι το Unfiltered (Sauvignon Blanc και Ασύρτικο) και το καινούριο Le Vigneron Grec (Ασύρτικο ζυμωμένο σε στέμφυλα Μοσχουδιού), καθώς και το ημίγλυκο Όψιμος Τρύγος (Μοσχούδι 100%).

Παράγουμε επίσης ένα ροζέ κρασί από Αγιωργίτικο και Μαυροδάφνη, ενώ στα κόκκινα έχουμε το Le Roi des Montagnes Syrah και το Le Roi des Montagnes Cuvee (βασισμένο στο Καμπερνέ Σοβινιόν). Οι άλλες ποικιλίες που δουλεύουμε σε πολύ μικρές ποσότητες, σχεδόν πειραματικά, είναι το Nebbiolo, η Touriga Nacional και το πολύ ενδιαφέρον Μαυρόστυφο, μια καινούρια ανακάλυψη.

Όσο για την προσωπική μου προτίμηση, θα έλεγα ότι τα δύο αφιλτράριστα λευκά, το Unfiltered και το Le Vigneron Grec, είναι αυτά που πίνω περισσότερο με φίλους.

– Ποιες οι ενέργειες σας για την αύξηση πωλήσεων στην εσωτερική αγορά, αλλά και στις αγορές εξωτερικού;

Επειδή είμαστε ένα μικρό οινοποιείο, δεν μπορούσαμε να διαθέσουμε χρήματα για προώθηση, όπως κάνουν άλλοι που ξεκίνησαν με μεγάλο μπάτζετ. Εμείς βασιστήκαμε αρχικά στη συμμετοχή σε εκθέσεις και στη συνέχεια στην επιλογή συνεργατών σε όλη την Ελλάδα οι οποίοι πρότειναν τα κρασιά μας και τα έβαλαν σε λίστες. Από κει και πέρα «μίλησε» το ίδιο το κρασί…

Στο εξωτερικό μας έμαθαν κυρίως μέσω Ελλάδας, δε συμμετέχουμε σε διεθνείς εκθέσεις λόγω υψηλού κόστους, αλλά και μικρής παραγωγής.

– Εξωστρέφεια ελληνικού οίνου. Το marketing και η επιτυχία των γαλλικών κρασιών δείχνουν τον δρόμο;

Νομίζω ότι οι Γάλλοι έχουν μια εντελώς διαφορετική πορεία και ιστορία. Όχι, νομίζω ότι πρέπει να δημιουργήσουμε το δικό μας, ελληνικό δρόμο, βασισμένοι όμως στην πολύ υψηλή ποιότητα. Με το κόστος παραγωγής και τη φορολόγηση σε υψηλά επίπεδα, η μόνη διέξοδος είναι η εξαιρετική ποιότητα και βέβαια οι καλές τιμές.

– Σε κάποιο πρόσφατο σεμινάριο, εισηγητής ανέφερε ότι σαν Έλληνες μισούμε τα ελληνικά προϊόντα. Δεν τα καταναλώνουμε και προτιμούμε αντίστοιχα εισαγόμενα. Συμφωνείτε; Πείτε μας τις σκέψεις σας για την εκπαίδευση των καταναλωτών;

Παλιότερα (στη δεκαετία του ’80) υπήρχε και σχετική καμπάνια αν θυμάστε. Στο κρασί νομίζω ότι ο Έλληνας αγαπά αυτό που η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει και το προτιμά έναντι των ξένων. Η εκπαίδευση των οινοφίλων είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, δε γίνεται να γίνουμε γνώστες σε 5-10 χρόνια. Πιστεύω ότι σιγά-σιγά θα αποκτήσουμε οινική και γαστρονομική κουλτούρα. Μην ξεχνάτε ότι ο λαός μας μέχρι 40-50 χρόνια πριν πεινούσε, οπότε κοίταζε απλώς να φάει και να πιει μεγάλη ποσότητα σε χαμηλές τιμές (και ποιότητα βεβαίως). Αυτό πρέπει να αλλάξει.

– Τέλος, μια ερώτηση σχετικά με εσάς. Αν δεν είσαστε οινοποιός, ποιο επάγγελμα θα κάνατε;

Πιστεύω ότι θα είχα ασχοληθεί και πάλι με τρόφιμα υψηλής ποιότητας, π.χ. ελαιόλαδο, αλλαντικά, φρούτα. Η γη και τα προϊόντα της είναι αυτά που με ελκύουν, δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου πίσω π.χ. από ένα γραφείο πολυεθνικής.

– Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, πραγματικά ενδιαφέρουσα η κουβέντα μαζί σας.

Σας ευχαριστώ κι εγώ.

ΠΗΓΗ: www.WineNews.gr