Της Μαίρης Παπανδρέου

Οι Αρχαίοι Ελληνικοί μας Μύθοι, κρύβουν με απλό αλλά σοφό τρόπο, αλήθειες και ιστορικά γεγονότα, όπως ο Μύθος της «Αμπέλου και του Κρασιού» που τον συνδέουν με τον θεό Διόνυσο.

Ο Μύθος αυτός, εξιστορεί πως ο θεός Διόνυσος, όταν ήταν μωρό, δίπλα στο λίκνο του, όπου τον είχαν εναποθέσει οι Νύμφες, είδε να μεγαλώνει μια κληματαριά.

Ο μικρός θεός, εντυπωσιάστηκε από τον καρπό της, τα σταφύλια δηλαδή, άπλωσε το χέρι του έπιασε κάποιες ρόγες, τις έβαλε στο στόμα του και μέθυσε!

Μέθυσαν όμως και οι Νύμφες και οι Σάτυροι με τον χυμό των σταφυλιών κι έστησαν χορό, και κατρακυλώντας από το βουνό όπου βρίσκονταν, πέρασαν χορεύοντας από λαγκάδια, λιβάδια, πόλεις και πολιτείες πολλές. Και βέβαια, ο Μύθος υπαινίσσεται κατ’ αρχήν, την ευθυμία που προκαλεί το κρασί και την  εξαγωγή του κρασιού από αρχαιοτάτων χρόνων, σε άλλες χώρες.

Σύρια ξεναγός όμως, ξεναγώντας ομάδα τουριστών σε χώρες της Ανατολής, χωρίς να γνωρίζει ότι ανάμεσά τους υπήρχαν και δύο Έλληνες, διηγήθηκε έναν εκπληκτικό Μύθο για τον Διόνυσο και το κρασί. Ανέφερε με γλαφυρό τρόπο τον Μύθο, λέγοντας: «Ο θεός των Αρχαίων Ελλήνων Διόνυσος, ταξίδεψε στην Ανατολή, όπου γνώρισε το αμπέλι και το κρασί.

Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που φεύγοντας από εκεί, πήρε μαζί του σπόρους από κλήμα. Για να τους μεταφέρει με ασφάλεια, τους φύλαξε προσεκτικά μέσα στο άδειο κρανίο ενός πουλιού. Όμως, το ταξίδι του ήταν μακρύ, οι σπόροι φύτρωσαν, μεγάλωσαν και αναγκάστηκε να τους μεταφυτέψει στο κρανίο ενός λιονταριού. Και πάλι όμως, τα μικρά φυτά της αμπέλου μεγάλωσαν και για τρίτη φορά, αναγκάστηκε ο θεός Διόνυσος να τα μεταφυτέψει σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κρανίο.

Έτσι, τα μεταφύτεψε στο κρανίο ενός γαϊδάρου και τα έφερε στην Ελλάδα, όπου και καλλιεργείται η άμπελος με μεγάλη επιτυχία». Η Σύρια ξεναγός, συνέχισε τη διήγησή της, επεξηγώντας την αλληγορία του Μύθου, που υπονοεί: «Όποιος πίνει λίγο κρασί, νιώθει ανάλαφρος σαν πουλί. Αν πιεί λίγο περισσότερο νιώθει δυνατός σαν λιοντάρι. Αν όμως παραπιεί, συμπεριφέρεται σαν γάϊδαρος!»

Ο Μύθος όμως, που διηγήθηκε η Σύρια ξεναγός, κρύβει μίαν αλήθεια, διότι όπως αναφέρεται σε «Χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης» και σε αρχαία κείμενα Κινέζων και Θιβετιανών, ο θεός Διόνυσος – ο οποίος υπήρξε προσωπικότητα της εποχής τους, όπως και άλλοι θεοί του Δωδεκάθεου – είχε ιδρύσει κράτος στους πρόποδες του Ιμαίου όρους (Ιμαλάια), όπου  εγκατέστησε απόμαχους της εκστρατείας του κατά της χώρας των Ινδιών.

Αναφέρεται επίσης, ότι η ανάμνηση του κράτους αυτού, γέννησε το θρύλο για την μυστική πόλη Αγκάρθα κάτω από τα Ιμαλάια,  όπου ζουν οι αγαθοποιοί και οι εκλεκτοί, που κάποτε θα αναλάβουν την διακυβέρνηση του κόσμου.

Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε τη φυλή «Καλάς», που οι ανθρωπολόγοι και διεθνολόγοι αναφέρουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, από την εποχή της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Να υπενθυμίσομε και την μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που οι αρχαίοι Ινδοί, απεικόνισαν ανάμεσα στους θεούς τους.

Πηγή