ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Ας δούμε τι πραγματικά σημαίνει επί της ουσίας ένα οινικό μετάλλιο.

Κάθε οινόφιλος σίγουρα θα έχει έρθει σε επαφή με ετικέτες οι οποίες διαφημίζουν την υψηλή τους ποιότητα μέσω ενός ή περισσοτέρων μεταλλίων που έχουν κερδίσει σε διεθνείς διαγωνισμούς κρασιού. Μάλιστα πολλοί παραγωγοί τοποθετούν τα αυτοκόλλητα μετάλλια πάνω στις φιάλες επιχειρώντας να ανεβάσουν τις μετοχές των κρασιών τους κατατροπώνοντας τον «γυμνό» από διακρίσεις ανταγωνισμό. Άλλωστε δεν είναι λίγο πράγμα να κατακτάς ένα χρυσό μετάλλιο «κερδίζοντας» εκατοντάδες ή και χιλιάδες σπουδαία κρασιά από όλο τον κόσμο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Οινικοί διαγωνισμοί

Ξεκίνησαν την δεκαετία του ΄70 με σκοπό να φέρουν σε αντιπαράθεση τα μεγάλα κρασιά της βασίλισσας Γαλλίας με τα ποιοτικότερα που είχαν να προσφέρουν οι ανερχόμενες χώρες της εποχής όπως η ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Ιταλία. Αυτές οι one-off οινικές κόντρες -που διοργανώθηκαν από διάσημους οινογράφους και περιλάμβαναν προεπιλεγμένα κρασιά- απέκτησαν μυθικές διαστάσεις, με την τεράστια επιτυχία τους να οδηγεί στους πρώτους «τακτικούς» διαγωνισμούς. Αυτοί άρχισαν να πραγματοποιούνται κάθε χρόνο και πολλοί εξ αυτών απέκτησαν διεθνή υπόσταση αφού επέτρεπαν την ελεύθερη συμμετοχή κρασιών κάθε χρώματος, προέλευσης, τιμής και στυλ.

Σήμερα υπάρχουν διεθνείς διαγωνισμοί που ξεπερνούν ακόμα και τα 10.000 δείγματα, αριθμός που όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς δεν θα μπορούσε να είναι διαχειρίσιμος από μια ενιαία μικρή ομάδα γευσιγνωστών. Έτσι στην πράξη έκαστος μεγάλος διαγωνισμός ενεργοποιεί 300-400 δοκιμαστές οι οποίοι χωρίζονται σε επιτροπές 5-6 μελών που μοιράζονται τα κρασιά, με κάθε μια να δοκιμάζει περίπου 50-60 τη μέρα. Φυσικά κάτι τέτοιο αποκλείει μια απόλυτη, ενιαία κατάταξη τύπου «1^ο, 2^ο , 3^ο» -που έτσι και αλλιώς θα ήταν αντιεμπορική αφού θα αποθάρρυνε πολλούς παραγωγούς να στείλουν δείγματα ξέροντας ότι θα είχαν ελάχιστες δυνατότητες να βραβευτούν- με την πιο συνήθη πρακτική να είναι αυτή της βράβευσης ενός κρασιού με μετάλλιο ανάλογα με την βαθμολογία που συγκεντρώνει.

Οινική βαθμολογία

Έτσι -τα νούμερα είναι ενδεικτικά- όλα τα κρασιά που συγκεντρώνουν μια βαθμολογία 84-88 βαθμών σε μια κλίμακα των 100, θα λάβουν από ένα ασημένιο μετάλλιο, από 89 -93 χρυσό, από 94-100 χρυσό των χρυσών κοκ. Αν τώρα συνυπολογίσετε ότι ακόμα και οι αυστηρότεροι διαγωνισμοί θέτουν ένα πλαφόν μεταλλίων που δεν είναι χαμηλότερο του 30%, θα καταλάβετε ότι στα 10.000 κρασιά που δοκιμάζονται τουλάχιστον τα 3.000 κατακτούν κάποιο μετάλλιο. Και αυτές είναι οι καλύτερες περιπτώσεις, αφού σε κάποιους μικρότερης εμβέλειας, που κυρίως απευθύνονται σε ντόπια ακροατήρια, μπορούν να διακριθούν ακόμα και τα ¾ των κρασιών!
Τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα αν κανείς λάβει υπόψη του ότι σε τέτοιες διοργανώσεις συνήθως συμμετέχουν κρασιά τα οποία αναζητούν αναγνώριση και όχι τα μεγάλα κρασιά του κόσμου. Ο λόγος είναι ότι τα τελευταία διαθέτουν ήδη παγκόσμιο κύρος, επιτυγχάνουν στρατοσφαιρικές τιμές και γίνονται ανάρπαστα, οπότε η συμμετοχή τους σε έναν διαγωνισμό θα ήταν μια no-win situation.

Όλα τα παραπάνω πάντως δεν σημαίνουν ότι θα πρέπει να απαξιώνουμε ένα οινικό μετάλλιο. Γιατί ακόμα και στην χειρότερη περίπτωση αυτό συνεπάγεται ένα καθαρό, τεχνολογικά άρτιο κρασί, με καλή ισορροπία και ικανοποιητική συμπύκνωση. Αυτό το πακέτο αρετών μπορεί να φαίνεται… βασικό, όμως όσοι ασχολούνται σε βάθος με το κρασί ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί. Επιπρόσθετα οι απλοί οινόφιλοι που βομβαρδίζονται από χιλιάδες άγνωστα σε αυτούς κρασιά μπορούν να ελαχιστοποιήσουν το ρίσκο αγοράς ενός κακού κρασιού επιλέγοντας μια βραβευμένη ετικέτα.
Ένα επιπλέον -έμμεσο αυτή τη φορά- κέρδος για αυτούς θα έρθει και μέσα από την χρήση των διαγωνισμών σαν μέσο ποιοτικού ελέγχου από τους ίδιους τους παραγωγούς. Αν βέβαια ένα οινοποιείο στείλει 1-2 κρασιά σε 1 διαγωνισμό μπορεί να σταθεί τυχερό ή άτυχο ανάλογα με το αν θα πέσει σε ένα αυστηρό ή γενναιόδωρο τραπέζι, όταν όμως στείλει 4-5 σε 4-5 διαγωνισμούς και το μόνο που καταφέρνει είναι κανένα ασημένιο ή χάλκινο σημαίνει ότι πολλά είναι αυτά που θα πρέπει να αλλάξει. Αντίθετα τα οινοποιεία που για σειρά ετών συλλέγουν πλήθος μεταλλίων σε πλήθος διαφορετικών διαγωνισμών σημαίνει ότι διαθέτουν οριζόντια (από ετικέτα σε ετικέτα) και κάθετη (από χρονιά σε χρονιά) σταθερότητα, καθιστώντας έτσι το όνομά τους εχέγγυο ποιότητας για τους καταναλωτές.

Επομένως, αν θεωρήσετε ότι ένα χρυσό μετάλλιο θα σας φέρει μπροστά στο καλύτερο κρασί του κόσμου μάλλον θα απογοητευτείτε. Αν όμως θέσετε τα πράγματα στο παραπάνω πλαίσιο, σίγουρα θα φέρετε στο ποτήρι σας ένα αξιόλογο καλοφτιαγμένο κρασί. Και που ξέρετε, ίσως και ένα μελλοντικό οινικό μύθο, μιας και πολλά διάσημα και ακριβά κρασιά έχτισαν την φήμη τους μέσα από διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς.

Πηγή