Οι άνθρωποι του κτήματος “Τέχνη Οίνου” μοιράζονται έναν διαρκή ενθουσιασμό για την παραγωγή κρασιών ποιότητας. Και αυτός ο ενθουσιασμός βρήκε την τέλεια έκφρασή του στη δημιουργία των αμπελώνων και του οινοποιείου του κτήματος στο Μικροχώρι Δράμας.

www.wineart.gr

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κου ΑΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

– Κε Παπαδόπουλε διάβασα στο web site για το ξεκίνημα της εταιρείας σας το 1993. Μιλήστε μας για την πορεία σας μέχρι σήμερα.

Η ιστορία μας ξεκινά το 1993 όταν ο πατέρας μου Γιάννης Παπαδόπουλος, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, υποκινούμενος από την αγάπη του για το κρασί αναβιώνει έναν παλιό οικογενειακό αμπελώνα. Αργότερα στο χώρο του κρασιού μυείται και ο αρχιτέκτονας φίλος του Γιάννης Καλαίτζίδης, οπότε οι δυο τους αποφασίζουν από κοινού το 1995 να μπουν δειλά-δειλά στο χώρο της οινοπαραγωγής και έτσι δημιουργείται το Κτήμα «Τέχνη Οίνου». Αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη για ιδιόκτητους αμπελώνες, εξοπλισμό αιχμής και σύγχρονες εγκαταστάσεις ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της παραγωγής ποιοτικών οίνων προχωρούν στις επενδύσεις που απαιτούνται. Από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας των κρασιών του Κτήματος το οινόφιλο Ελληνικό κοινό τα αγκαλιάζει και μετά την καταξίωση εντός των συνόρων στόχος γίνεται πλέον η αγορά του εξωτερικού. Το 2009 έχοντας τελειώσει τις σπουδές μου στο Τμήμα Χημείας του Αριστοτελείου και μετέπειτα στο Τμήμα Οινολογίας του Πανεπιστημίου του Μπορντώ οινοποιώ την πρώτη μου σοδειά στο Κτήμα και από την επόμενη χρονιά αναλαμβάνω εξολοκλήρου τον τομέα της οινοποίησης. Φτάνοντας στο σήμερα, το οινοποιείο έχει ετήσια παραγωγή περίπου 300.000 φιάλες εκ των οποίων ένα ποσοστό 40% εξάγονται σε χώρες όπως οι: Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδάς, Βέλγιο, Ρωσία, Ολλανδία και Κίνα.

– Με σημερινή ματιά, πιστεύετε ότι επαληθευτήκαν οι προσδοκίες σας με την πορεία που περιγράψατε;

Σαν Κτήμα κάναμε από την αρχή μικρά και σταθερά βήματα ένα-ένα τη φορά. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι και οι προσδοκίες πρέπει να είναι μικροί, ρεαλιστικοί στόχοι που μόλις επιτυγχάνονται θέτονται νέοι και με τον τρόπο αυτό υπάρχει πάντα  κίνητρο καθώς έχεις κάτι να «κυνηγάς». Οι αρχικές προσδοκίες που σχετίζονταν με την καθιέρωση στην Ελληνική αγορά έχουν επαληθευτεί σε ένα μεγάλο βαθμό ενώ πάντα υπάρχουν περιθώρια για το μέλλον τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Πολύ σημαντικό επίσης είναι και το γεγονός ότι τα κρασιά μας έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου για τα υψηλά στάνταρ ποιότητας και κυρίως τη σταθερότητα που παρουσιάζουν από σοδειά σε σοδειά.

– Ποια τα άμεσα επιχειρηματικά σας σχέδια;

  Στόχος μας είναι να διευρύνουμε το φάσμα των χωρών όπου εξάγονται τα κρασιά μας. Για τον σκοπό αυτό συμμετέχουμε σε διάφορες εκθέσεις ανά τον κόσμο κάνοντας παράλληλα και προωθητικές ενέργειες με παρουσιάσεις και γευσιγνωσίες. Επίσης ενώ αρχικά ξεκινήσαμε -όχι μόνο εμείς αλλά όλα τα οινοποιεία της περιοχής-  έχοντας ως βάση ξένες κοσμοπολίτικες ποικιλίες, τα τελευταία χρόνια έχουμε δώσει βαρύτητα στις γηγενείς ποικιλίες σταφυλιών. Σκοπεύουμε λοιπόν στο μέλλον να κινηθούμε προς την κατεύθυνση αυτήν καθώς κρασιά παραγόμενα από ελληνικές ποικιλίες «ξεκλειδώνουν» ευκολότερα τις πόρτες των αγορών του εξωτερικού.

– Βέβαια η “καρδιά” κάθε επιχείρησης είναι τα προϊόντα της. Μιλήστε μας για αυτά.

Η πρώτη σειρά κρασιών μας που κυκλοφόρησε στην αγορά ήταν η σειρά «Τέχνη Αλυπίας» (η τέχνη του να αφαιρείς την λύπη)  η οποία και περιλαμβάνει έναν λευκό έναν ροζέ και έναν ερυθρό οίνο όλοι ποικιλιακά blends. Η σειρά μονοποικιλιακών οίνων «Ήδυσμα Δρυός» δίνει έμφαση στην ευχάριστη γεύση και την πολυπλοκότητα που προσδίδουν τα δρύινα βαρέλια στα κρασιά που ωριμάζουν μέσα σε αυτά και αποτελείται από δύο ετικέτες λευκών ποικιλιών: Chardonnay, Ασύρτικο και 2 ετικέτες ερυθρών: Merlot και Syrah. Το 2011 για πρώτη φορά κυκλοφόρησε η «Τέχνη» Μαλαγουζιά ενώ στη σειρά αυτή προστέθηκε και το Ασύρτικο. Στο πλαίσιο των πειραματισμών που γίνονται σε αμπέλι και οινοποιείο προέκυψε η ερυθρή «Touriga Nacional»  καθώς και το ροζέ “Pink Bang”. Τέλος σε εξαιρετικές σοδειές κυκλοφορεί σε πολύ περιορισμένο αριθμό φιαλών και το “Nebbio” ένα premium ερυθρό από την ποικιλία Nebbiolo.

– Πολλές κουβέντες γίνονται για το marketing των ελληνικών κρασιών στο εξωτερικό, ότι δηλαδή δεν έχει ταυτότητα και κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει καν πολιτική δυναμικής εξωστρέφειας του ελληνικού αμπελώνα. Ποια η άποψη σας;

Όντως στο παρελθόν οι προσπάθειες που έγιναν δεν είχαν κάποιο σοβαρό θετικό αποτέλεσμα αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σαν χώρα είχαμε το συγκριτικό μειονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες π.χ. Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αυστρία κλπ ότι ταυτιστήκαμε με την ρετσίνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην ξεκινήσουμε την κούρσα στην παγκόσμια αγορά από την ίδια αφετηρία με τις προαναφερθείσες χώρες αλλά αρκετά πιο πίσω από αυτές. Τα τελευταία χρόνια έχοντας πλέον ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο για την προώθηση του ελληνικού κρασιού και με συντονισμένες προσπάθειες από φορείς και οινοπαραγωγούς, έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς τα μπρος. Θεωρώ ότι ακόμη βρισκόμαστε στο στάδιο της «ανακάλυψης» από τις ξένες αγορές ενώ το επόμενο στάδιο που ακολουθεί αυτό της «καθιέρωσης» είναι το πιο σημαντικό αλλά ίσως και το πιο δύσκολο. Το θετικό βέβαια είναι ότι σιγά-σιγά δημιουργούμε μια ποιοτική εικόνα για το ελληνικό κρασί η οποία αποτυπώνεται στη συνείδηση των ξένων οινόφιλων, σομμελιέ και οινοκριτικών.

– Και τι πρέπει να γίνει; Σκεφτείτε τον εαυτό σας σαν υπεύθυνο για τη εθνική στρατηγική προώθησης οίνου.

Σε αυτήν την φάση έχουμε ρίξει το βάρος της προώθησης στο εξωτερικό πράγμα το οποίο είναι απόλυτα λογικό. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούμε ότι η χώρα μας προσελκύει περίπου 25 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα το οποίο και πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Θα πρέπει λοιπόν να φροντίσουμε ώστε ο ξένος που επισκέπτεται τη χώρα μας να φεύγει με  την εντύπωση ότι το ελληνικό κρασί είναι ένα προϊόν εξαιρετικής ποιότητας και την εντύπωση αυτή να μεταφέρει και στους συμπατριώτες του. Αυτό φυσικά προϋποθέτει μία ενημέρωση των σημείων εστίασης και μια οργανωμένη προσπάθεια επιμόρφωσης ώστε οι παροχές που σχετίζονται με το κρασί να είναι υψηλού επιπέδου. Σωστά ποτήρια, σερβίρισμα σε σωστή θερμοκρασία και φυσικά ποιοτικές επιλογές κρασιών. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι και το μικρότερο ταβερνάκι μπορεί να έχει κολονάτα ποτήρια και μακροσκελή λίστα εμφιαλωμένων κρασιών. Δε μπορώ όμως και να δεχτώ ότι υπάρχουν ακόμα νησιά ή και άλλα τουριστικά μέρη στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου τα εστιατόρια που τηρούν τα αυτονόητα στάνταρντς γύρω από το κρασί είτε απουσιάζουν εντελώς είτε στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν ισχνή μειοψηφία.

– Σε ατομικό επίπεδο. Πως θα θέλατε την ζωή σας, την καθημερινότητα σας μετά από 10 χρόνια;

Σίγουρα με οικογένεια και να ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ, το κρασί.

– Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, χάρηκα πολύ την κουβέντα μαζί σας.

Σας ευχαριστώ και εγώ.

ΠΗΓΗ: www.WineNews.gr